Happening – czyli z ang. „dzianie się”, „zdarzenie”. Jest to zorganizowane wydarzenie artystyczne, mające swoją dramaturgię, ograniczone czasowo i tworzące logiczną narrację lub zestaw znaków: obrazów, gestów, haseł, przedmiotów, postaci w przestrzeni. Happeningi cechują się otwartością formalną łączoną z wieloma elementami improwizacji i bezpośredniością. Tego rodzaju dzieła sztuki wizualnej aktywizują widzów i stanowią wyraz nieskrępowanej ekspresji twórczej, wprowadzenia elementu amatorskiego oraz akcji w czasie, a także otwarcia formuły dzieła.

Happening wywodzi się z plastyki i teatru, a ściśle – z abstrakcyjnego ekspresjonizmu (idea obrazu jako zapisu aktu twórczego). Początkowo był niezależną formą sztuki, dziś stanowi narzędzie komunikacji społecznej, formę zwrócenia uwagi na jakiś problem lub wyraz postawy politycznej. Happening powstał jako wynik współpracy artystów z różnych dziedzin (m.in. plastyki, muzyki) przy aktywnym współudziale publiczności, kreując dzieło nie tylko wizualne, ale także multimedialne i polisensoryczne. Pierwsze happeningi realizowano w instytucjach sztuki, przenosząc je z czasem na ulice, lotniska czy miasta.

Twórcą koncepcji happeningu był Allan Kaprow (1959 r.), który przedstawił go jako „kolaż zdarzeń”. W latach 60. i 70. XX w. tego rodzaju sztukę wizualną wyparł performance. Artyści związani z happeningiem to:

• Wolf Vostell,
• Dick Higgins,
• Robert Morris,
• John Cage,
• Joseph Beuys,
• George Brecht,
• Tadeusz Kantor,
• Włodzimierz Borowski,
• Bogusław Schaeffer
• oraz działająca do dziś – Pomarańczowa Alternatywa.