Sztuka wideo (inaczej: video art) – dyscyplina sztuki wizualnej, która wykorzystuje ruchome obrazy bądź dźwięki przekazywane przy pomocy techniki telewizyjnej. Wywodzą się od niej instalacje wideo. Tego rodzaju kreowanie dzieł artystycznych w technice wideo rozwinęło się w latach 60. i 70. XX w. Wciąż jest ono praktykowane.

Technologię wideo wprowadzili do sztuki dwaj artyści: Wolf Vostell i Nam June Paik w 1963 r. W Polsce video art pojawiła się na przełomie lat 60. i 70. , głównie dzięki J. Robakowskiemu, W. Bruszewskiemu i P. Kwiekowi. Nazwa „video art” pochodzi od taśmy wideo, którą niegdyś stosowano do zapisu obrazów i dźwięków. Dziś zastąpiono ją płytami CD, DVD, taśmami cyfrowymi i twardymi dyskami.

Intencje sztuki wizualnej, jaką jest wideo wahają się od badania granic samego medium do atakowania oczekiwań widza, które wykształciły w nim teatr czy kino. Artystami sięgającymi po ten rodzaj sztuki są:

• Zbigniew Libera,
• Jerzy Truszkowski,
• Katarzyna Kozyra,
• Artur Żmijewski,
• Michał Brzeziński,
• Izabella Gustowska,
• Bill Viola,
• Joan Jonas,
• Bruce Nauman,
• Andy Warhol,
• Jean Luc Godard,
• Robert Rauschenberg,
• Pipilotti Rist,
• Krzysztof Wodiczko,
• Matthew Barney,
• Doug Aitken,
• Shirin Neshat.